TV War - Episode 6

Καλησπέρα Ελλάδα, σου μιλάει ο Πάκος, όλους σας γαμάω και τρώω δύο tacos. Σε αυτό το στιχάκι κατέληξα μετά από πολύωρη προσπάθεια να βρω έναν δημιουργικό τρόπο να πω ΓΕΙΑ ΣΑΣ! Παρακολουθείτε - και πρόκειται να παρακολουθήσετε για κάποια ώρα - TV War και ήδη μέσα σας κάτι βράζει, κάτι ουρλιάζει, κάτι σφυρίζει διαολεμένα σαν τo Stormbringer που ρουφάει ψυχές. Είναι η λαχτάρα σας να μπορούσατε να παρακολουθείτε εμένα και την εκπομπή μου για όλη σας τη ζωη χωρίς διακοπή, μα όλοι ξέρουμε πως ολ γκουντ θινγκς μαστ καμ του εν ενντ, ακόμη και προσωρινά. Γι'αυτό θαυμάστε, γοητευτείτε, λατρέψτε όσο προλαβαίνετε. Κάτι τέτοιο θα μας έλεγαν και οι borderline-suicidal φίλοι μας οι Sentenced, των οποίων όμως η μουσική παραμένει άξια εκτίμησης. Φυσικά οι περισσότεροι από εσάς δεν ξέρετε τους Sentenced, γιατί στην τελική αν ξέρατε οτιδήποτε σας λέω, θα παρουσιάζατε εσείς την εκπο -- ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧ ούτε καν να τελιώσω την πρόταση δε μπόρεσα. Γελίοι, ανίδεοι. Τέλοσπαντων, αυτό που ήθελα να πω είναι πως οι Sentenced είναι - ήταν μάλλον - ένα συγκρότημα από το Espoo της Φινλανδίας, το οποίο ξεκίνησε με πολύ πιο αρχιδάτη μουσική απ΄ότι κατέληξε. Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν πως το παρθενικό album τους Shadows of the Past αποτελεί ένα από τα πρώτα παραδείγματα Melodic Death Metal, άποψη με την οποία βρίσκομαι σύμφωνος και συνεπώς δεν υπάρχει περίπτωση να είναι εσφαλμένη. Με μια παρόμοια συνταγή βγήκε και το δεύτερο τους album, ενώ το τρίτο άλλαξε τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά. Αυτή η αλλαγή στο ύφος τους ώθησε τον εως τότε τραγουδιστή τους Taneli Jarva να ξενερώσει, να αποχωρήσει από την μπάντα διότι δεν του άρεσε αυτός ο λιγότερο σάπιος ήχος και να προσπαθήσει να βρει μια μπάντα η οποία θα ηχογραφεί ρεψίματα και καζανάκια συνοδευόμενα από αγγελικές συγχορδίες ψεύτικων κλανιών με τη μασχάλη, πολύ απλά διότι αυτό θα ήταν πολύ πιο αντρίλα και γαμάτο. Τελικώς, κατέληξε ως ένας ταπεινός μελανοστιξίαman, η tattoατζής, όπως θέλετε το λέτε. Οι Sentenced προσέλαβαν για κακή τους τύχη τον Ville Laihiala στα φωνητικά, ο οποίος ναι μεν έχει αρκετά καλή φωνή, αλλά είναι άσχημος, βρωμιάρης και χαζός. Στα επόμενα τους album έγιναν ακόμη πιο μελαγχολικοί, καταθλιμμένοι και, συνοπτικά, μανιαμούνιες. Απο το 1998 εώς το 2002 παρόλ'αυτά έγιναν πολύ πιο διάσημοι και πολλά από τα τραγούδια τους σε αυτήν την περίοδο είναι και τα καλύτερα τους. Ουδέν κακό, όμως, αμιγές καλού και το αντίστροφο. Ήδη στο προτελευταίο album τους το 2002, με όνομα The Cold White Light είχαν αρχίσει να καταντούν γραφικοί με την υπερβολική κατάθλιψη και στίχους που θυμίζουν παραλήρημα εφήβου που τον παράτησε η κοπέλα του και νομίζει πως είναι έτοιμος για αυτοκτονία. Δε λέω, ο κιθαρίστας και βασικός συνθέτης - στιχουργός πράγματι είχε αρκετά σκατά ψυχή, το οποίο αποδείχθηκε και με το θάνατο του από αλκοολισμό πριν από έναν περίπου χρόνο, αλλά σταδιακά άρχισε να εκφράζει τη σκατίλα αυτή όλο και πιο σαχλά. Σε αυτό αναμφισβήτητα συνέβαλε και ο Laihiala, του οποίου η γυφτιά, ποζεριά και ρηχότητα είναι beyond epic proportions. Τελικά το 2005 αποφάσισαν να βγάλουν το The Funeral Album και να σηματοδοτήσουν το τέλος της καριέρας τους, μια κίνηση που κατ'εμέ ήταν πολύ σωστή, διότι αν συνέχιζαν θα κατέληγαν να είναι καλυμένοι από πέντε στρώσεις σκατών και δύο διάρροιας. Το τελευταίο τους album ήταν μέτριο, και ο μόνος λόγος που δεν ήταν κακό ήταν ότι περιείχε το End of the Road, το τελευταίο τους τραγούδι ποτέ, που είναι γεμάτο συναίσθημα. Για να ολοκληρώσω σχετικά με αυτούς, ας πω απλά ότι για εμένα το καλύτερο τους album είναι το Amok και όσο κι αν έβγαλαν πολλά καλά κομμάτια επί Laihiala, επί Jarva ήταν πιο αξιόλογοι. Αυτά λοιπόν για τους Sentenced, για να τους ακούσουμε τώρα. R.I.P. Mikka.



Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες μου που πάτε θα μου πείτε όλοι σας, διότι εγώ κάθομαι και μιλάω για τους Sentenced, ενώ έχει βγει το νέο CD των Eluveitie, των Dark Tranquility και των Kalmah και παράλληλα βγήκαν και τα εισιτήρια για το Sonisphere! Ένα event που όλοι προσμένουμε σαν λυσασμένα σκυλιά που αντικρίζουν γάτα ή σαν λυσασμένοι παχύσαρκοι που αντικρίζουν τσίζμπεργκερ. Για κάποιο λόγο έχει βγει μια βλαμμένη φήμη πως οι Slayer δεν θα παραβρεθούν διότι ο τραγουδιστής τους έσπασε τη μέση του ή κάτι τέτοιο, μα σε αυτούς που σκορπίζουν τη φήμη τούτη έχω να πω το εξής: Google. Χρησιμοποιήστε το λίγο, καταναλώνει ελάχιστο χρόνο και προσφέρει μέγιστη γνώση. Αυτή είναι η μαγεία των Internets. Ας μη ξεφεύγουμε όμως από το θέμα! Megadeth, Anthrax, Slayer και Metallica μαζί με ένα μάτσο απαίσια support συγκροτήματα που το μόνο που αξίζει - μέχρι στιγμής - είναι οι Mastodon, θα έρθουν στην Μαλακάσα στις 24 Ιουνίου για να χαρίσουν σε όλους μας μια εμπειρία ζωής. Όπως οι παλαιοί κουνάνε καυχησιάρικα τα ρυτιδιασμένα πρόσωπα τους και λένε <<Είχα πάει στο Woodstock>> ενώ οι λιγότερο παλαιοί δηλώνουν περήφανα πως πρόλαβαν να δουν live τους Death, τους Pantera, τους At The Gates κτλ, εμείς θα έχουμε να λέμε πως είδαμε αυτά τα τέσσερα συγκροτήματα-δεινόσαυρους σε ένα μόνο festival. Ας ελπίσουμε μόνο πως δεν θα πλακωθούν on-stage και δε θα προκληθούν διαμάχες δεδομένων των κακών σχέσεων Metallica - Megadeth - Slayer (οι κομπάρσοι Anthrax ποτέ δεν αναμείχθηκαν), ότι ο Ulrich δεν θα καθυστερήσει να φτάσει εγκαίρως με το ελικόπτερό του, ότι ο Kerry King δε θα καταληφθεί από κάποιο μισανθρωπιστικό urge να σκοτώσει τα πάντα, ότι ο Mustaine δε θα φάει κάποια χριστιανικού χαρακτήρα φρίκη, ότι οι Anthrax δε θα επιλέξουν να βάλουν στο setlist τους κάποιο από τα απαράδεκτα rap τραγούδια τους και ότι οι Bullet For My Valentine που θα είναι support δε θα αυτοκτονήσουν. Ή μάλλον, αυτό το τελευταίο ας το ελπίσουμε. Δεν μπορώ να σκεφτώ πολλά ακόμη πράγματα που θα μπορούσα να πω, καθώς όλοι μας αυτό που θέλουμε είναι απλά να έρθει αυτή η μαμημένη ημέρα και όχι να τη σχολιάζουμε. Συνεπώς, θα σας διαβάσω απλώς μερικές δηλώσεις ελάσσονας δημοσιότητας που έκαναν τα μέλη των συγκροτημάτων.

Lars Ulrich, Metallica: Επιτέλους, τα τέσσερα αυτά συγκροτήματα θα παίξουν στην ίδια σκηνή την ίδια ημέρα! Δε με ενδιαφέρει πλέον αν κάποτε είχα κάποιες διαμάχες με κάποια μέλη των άλλων συγκροτημάτων, διότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Θα παίξουμε και οι τέσσερις μαζί! Μπορείτε να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό; Εκεί έξω δεν θα έχουν έρθει άτομα να δουν μόνο τους Metallica, αλλά και τους υπόλοιπους! Τα κέρδη μας θα είναι πολύ περισσότερα απ'ότι συνήθως! Fuck yeah! Bring it on! Money! MONEY!!!

Robert Trujillo, Metallica: Κανείς ποτέ δε κατάλαβε γιατί μπήκε στους Metallica ένας τύπος σαν εμένα, αλλά τώρα θα μοιραστώ και την ίδια σκηνή με πολλούς άλλους των οποίων δεν αξίζω ούτε καν κλανιά στα μούτρα! Καλή φάση!

Dave Mustaine, Megadeth: Τόσα χρόνια βρίσκομαι σε αντιπαραθέσεις με τους αδελφούς Metallica για ποταπούς λόγους. Διώξιμο από το συγκρότημα και μετά κλοπή riff ή και τραγουδιών ολόκληρων... σιγά το πράγμα! Έφτιαξα και εγώ συγκρότημα και έγινα όσο γνωστός έγιναν κι αυτοί! Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τους την είπα, αλλά δεν έχει καμία σημασία! Τόσο καιρό δεν μπορούσαμε να δούμε ότι ο καλός θεούλης μας θέλει όλους μαζί ενωμένους υπό την ίδια στέγη...

Kerry King, Slayer: Επιτέλους θα έχω την ευκαιρία να δείξω σε όλους μαζί πόσο γαμάτος και μισάνθρωπος και επικίνδυνος είμαι. This is fucking awesome.

Scott Ian, Anthrax: Μοιάζω πολύ σαν τον Αντώνη Κανάκη με πιο λευκό δέρμα και μούσι, και μιας και θα έρθουμε Ελλάδα όλοι μαζί, θα ήθελα να πάω με όλους να δούμε από κοντά αυτόν τον τύπο. Α, και η συναυλία θα έχει πλάκα.

Τέλος, φημολογείται ότι αφού ολοκληρώσουν όλες οι μπάντες τα setlist τους, θα διεξαχθεί το λεγόμενο Battle of the Beards. Σε αυτό θα λάβουν μέρος ο Scott Ian, o Kerry King και ο Brent Hinds και θα παλέψουν χρησιμοποιώντας τα μούσια τους. Ο καθένας θα διαθέτει και μια διαφορετική δύναμη.

Το signature move του Kerry King θα είναι το Nihilistic Hairy Edge. Με τη δύναμη του νιχιλισμού, του μίσους και της σκληράδας, θα τρυπάει με την υπέρμετρη μουσάδα του τους άλλους δύο και θα τους κάνει και Demoralization debuff, με το οποίο θα χάνουν το ηθικό τους και τη δύναμη τους μπροστά στο θέαμα του αγνού badassery.

Ο Scott Ian από την άλλη θα έχει την ευλογία Dimebag By My Side. Το μούσι του Scott, βαμμένο κόκκινο εις μνήμη του Dimebag Darrell με τον οποίο ήταν φίλοι, θα κάνει το σώμα του δυνατότερο, πιο ευκίνητο και ικανό να χτυπήσει με τη δύναμη του The Art Of Shredding και, με ένα καλό χτύπημα, να στέλνει τους αντιπάλους στα Cemetery Gates.

O Brent Hinds μόλις πρόσφατα έφαγε ξύλο, οπότε καταλογίζεται ως βετεράνος και το σώμα του θα είναι ανθεκτικότερο από των άλλων. Τα μισά χτυπήματα εναντίον του θα επιστρέφουν στους αντιπάλους λόγω του Reflective Shield του.

Υποστηρίζω Scott. Μετά από όλα αυτά, ας ακούσουμε πρώτα λίγο Metallica και μετά και τα υπόλοιπα.



Λεφτάλικα! Τώρα, πριν προχωρήσουμε στο πιο ανούσιο και ανώριμο μέρος της εκπομπής, ας κάνουμε μια σύντομη ανάλυση των τριών album που προανέφερα. Το Everything Remains (As It Never Was) των Eluveitie αν και αρκετά καλό στο σύνολο του, δεν ξεπερνά τα προηγούμενα δύο albums σε γαματοσύνη - λέω δύο albums και όχι τρία γιατί το Evocation Ι: The Arcane Dominion είναι διαφορετικό είδος και άρα δεν τίθεται σύγκριση. Για να μην πολυλογώ όμως, ο λόγος που το θεωρώ πισοπάτημα σε σχέση με τα άλλα δύο είναι ότι στα περισσότερα τραγούδια δεν υπάρχει κάποιο πολύ έντονο folk συναίσθημα. Τα παραδοσιακά όργανα αντί να παίζουν ξέφρενους παγανιστικούς, δρυιδίστικους, γαλατικούς σκοπούς, συνήθως απλώς ακολουθούν τα υπόλοιπα όργανα με μία συμβατική, πιασάρικη μελωδία. Που χάθηκε το πολεμικό, μελαγχολικό συναίσθημα του Your Gaulish War; Που είναι το παραμυθένιο στοιχείο του Uis Elvetii; Γιατι δεν εντοπίζω κάποιον ρυθμό που να με κάνει να φαντάζομαι Γαλάτες γύρω από φωτιά να χορεύουν όπως στο The Somber Lay, ή κάποια heathen επίκληση στα στοιχεία της Φύσης σαν στο Calling The Rain; Γιατί δεν μου θυμίζουν πιά στιγμιότυπα από όταν είχα τους Γαλάτες στο Rome: Total War και διέλυα κόσμο και κοσμάκι; Θα σταματήσω όμως εδώ για να μη δώσω λάθος εντύπωση, διότι παρά τις αδυναμίες αυτές περιέχει και αυτό χωρία ή και τραγούδια ολόκληρα που είναι φαντασμαγορικά, απλώς λιγότερα. Για παράδειγμα αναφέρω την συγκινητική, Braveheart-like εισαγωγή του album, την άκρως εθιστική μελωδία του Thousandfold και την ανατριχιαστικότατη κραυγή της Anna στο Quoth The Raven, το οποίο τραγούδι παίρνει extra βαθμούς λόγω της αναφοράς του τίτλου στο ποίημα του Edgar Allan Poe, The Raven. Ίσως μία προσεκτικότερη ακρόαση του album να αποκαλύψει πως τελικά είναι ισάξιο των προηγουμένων, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως μέχρι στιγμής νιώθω μια μικρή απογοήτευση από το συγκρότημα αυτό που τόσο αγαπώ. Θα το βαθμολογήσω με 8,5 / 10.
Το 12 Gauge των Kalmah με εντυπωσίασε πάρα πολύ. Στα τελευταία δύο τους album είχαν χάσει κάπως τον χαρακτήρα τους και τείναν να γίνουν άλλο ένα συνηθισμένο Melodeath συγκρότημα. Φυσικά αυτό δε σημαίνει πως δεν ήταν καλά album, αλλά απλώς πως είχαν χάσει την ιδιαιτερότητα τους. Με το 12 Gauge οι Kalmah συνδίασαν τη δομή των πρώτων τους album με έναν πιο aggresive και thrash ήχο, και το αποτέλεσμα αυτού του cocktail είναι FUCKEN AWESOME. Ο λόγος που εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ είναι ότι δεδομένης της σταδιακής χειροτέρευσής τους και του τίτλου του album που θυμίζει περισσότερο κάνα broooooootal wannabe badass Metalcore συγκρότημα παρά Kalmah, περίμενα ότι ο δίσκος θα ήταν αποτυχία. Έλα όμως που διαψεύστηκα κι εγώ κι οι υπόλοιποι. Ευτυχώς, επίσης, αυτή τη φορά δεν επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν για album cover έναν τύπο που φοράει μια μάσκα που αγόρασε από το e-bay με 10 ευρώ. Τέλος, η διασκευή του Cold Sweat από Thin Lizzy πολύ πετυχημένη. 9,5 / 10.
Το We Are The Void των Dark Tranquility.... ακόμα δεν το άκουσα. Παραήμουν απασχολημένος να τρώω κεφτέδες αρκούδας με τα χέρια ενώ άκουγα τα άλλα δύο. Στον υπολοιπόμενο χρόνο αυνανιζόμουν σκεπτόμενος το The Obsidian Conspiracy των Nevermore που θα βγει λίαν συντόμως. Παρά ταύτα, θα χρησιμοποιήσω τη σκοτεινή, μεταλική μου μαντεία και θα προβλέψω πως το album είναι καλό. Yes. Πάμε τώρα να ακούσουμε το Thousandfold από Eluveitie. Beware, είναι πολύ εθιστική η μελωδία.



Αν το τραγούδι σας κολλήσει στο μυαλό για καμιά βδομάδα, μη μου πείτε πως δε σας προειδοποίησα. Metal mail, gogogo!

<< ΡΕ ΠΑΚΟ ΜΑΣ ΕΙΠΕΣ ΘΑ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΤΕΛΙΩΝΕ ΒΑΛΕ SLAYER ΕΧΩ ΣΤΗΘΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ WINDMΙLL ΚΑΙ MOSS PIT ΜΕ ΤΟ ΣΚΥΛΟ ΜΟΥ ΤΙ ΦΛΟΓΕΡΕΣ ΚΑΙ ΒΙΟΛΙΑ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΦΛΩΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΥΓΚ ΠΕΤΡΕΣ ΑΙΜΑ >>

Έχεις δίκιο. Κι εγώ στη θέση σου το ίδιο θα είχα κάνει. Θα σου δώσω λοιπόν το άγιο δισκοπότηρο που αναζητείς. Ας ακούσουμε το Bloodline.



Έχει κανείς άλλος την αίσθηση ότι αυτό το κομμάτι θα έπρεπε να τελιώνει στο 3:20; Τα τελευταία δευτερόλεπτα χαλάνε το feel του. Meh. Να υπενθυμίσω τους τρόπους επικοινωνίας, e-mail στο omgopakosgamaei@metalftw.com ή μήνυμα στο 43825 γράφοντας στην αρχή τη λέξη "Χάος". Πάμε να διαβάσουμε το επόμενο μας μήνυμα.

<< Enchantment? >>

Enchantment!

<< Καλησπέρα Πάκο, είμαι μεγάλος fan των System Of A Down και θέλω να σε ρωτήσω αν συμφωνείς πως η solo καριέρα του Tankian είναι πολύ πιο brutal. Σωκράτης >>

Φίλε μου Σωκράτη, πραγματικά ουδέν οίσθα. Οι System of a Down ποτέ δεν ήταν brutal. Όσο κι αν ο Shavo προσπαθούσε απεγνωσμένα να γίνει κακούλης βάφοντας παράξενα το μούσι και το σώμα του, ποτέ δεν το κατάφερε. Κανένα συγκρότημα του οποίου ο κιθαρίστας ονομάζεται Malakian δεν μπορεί να είναι brutal. Είναι άγραφος νόμος. Είναι σαν να ονομάζεσαι Πρωκτικόπουλος και να θες να γίνεις διάσημος. Αφού ο Tankian είναι φίλος του Malakian και προέρχονται από το ίδιο συγκρότημα, και οι δύο αποτυγχάνουν αυτόματα και χάνουν κάθε δικαίωμα υποστήριξης του εναντίου.

<< Πάκο, αγόρασα σήμερα το Brutal Legend για το xbox και μου φαίνεται πως είσαι το capture model του πρωταγωνιστή. Ισχύει; Σωκράτης >>

Τι σκατά, γεμίσαμε Σωκράτηδες. Σχετικά με την ερώτηση, όχι, δυστυχώς δεν είμαι. Αρχικά μου είχαν κάνει πρόταση να είμαι, αλλά προέκυψαν αρκετά προβλήματα στη συνέχεια. Κατ'αρχήν, και μόνο για το τερατωδών διαστάσεων πέος μου θα χρειάζονταν περίπου 50 Gigabytes ακόμη. Βάλε μετά και την ευφυία, τη γνώση, το στυλ, το prestige, την ομορφιά, τη σκοταδίλα και τη καφρίλα και έχεις ένα ωραίο 300άρι Gigabyte στα μούτρα. Ε οπότε σαν μοντέλο χρησιμοποίησαν τον Jack Black. Τί να κάνουμε. Παραείμαι μοναδικός για αποτύπωση. *sigh*
...Τώρα που το ξανασκέφτομαι, τι είναι αυτό που σε έκανε να πιστέψεις ότι ένας χαρακτήρας που είναι βασισμένος στον Jack Black μου ομοιάζει; Για λύπηση είναι ο τύπος. Δε πα να γαμηθείς με μια πέτρα λέω 'γω;
Πάμε να ακούσουμε τώρα Megadeth προτού με κράξουν πάλι και επιστρέφουμε αμέσως.



Μπα, άκυρο, αποφάσισα πως θέλω να πάω σπίτι μου, να κατουρήσω, να κάνω διαγωνισμό ρεψίματος με το μεταλά γείτονά μου και μετά να πάω για desecration εκκλησιών. Σας αφήνω με Anthrax που τα σπάνε με zombies, κυριολεκτικά. Until next time, STAY METULE, STAY BROOOOOOOOOOOOOOOOOOOOTAL!